Tradycyjny tatarski cel łuczniczy, wielkością swoją odpowiadający rozmiarowi głowy wojownika, to okrąg o średnicy 20 cm umieszczony na pomalowanym na czerwono paliku o średnicy 5 cm. Pierwotnie był to cel naturalny (np. kapusta, melon) lub materiałów naturalnych (worek ze skóry lub kula materiału), obecnie najczęściej wykonany z pianki, palik zaś wykonany z drewna lub tworzyw sztucznych. Tego typu forma praktyki łuczniczej zachowała się w przekazach ustnych i opowiadaniach Tatarów, a jej geneza może wywodzić się z początków imperium mongolskiego w XIII wieku.

TATARSKI HISTORYCZNY

Tradycyjny cel łuczniczy na Jawie (w oryg. „bandulan”) wykonany z bambusowa lub słomy owiniętych materiałem, charakteryzuje się nietypowym podłużnym kształtem niżej punktowanej (1 pkt.) białej strefy (zwanej „ciało”-„awak”) oraz umieszczeniem strefy wyżej punktowanej (3 pkt.) w kolorze czerwonym na szczycie (stąd nazywana „głową”-„sirah”), i jest przeznaczony do trenowania strzelania na różnych dystansach (tradycyjne dystanse to: 30, 40 i 50 metrów) w wersji współczesnej zmodyfikowany przez dodanie żółtej strefy pośredniej (zwanej „szyja”- „leher”).

JAWA

Cel łuczniczy z często spotykanym policentrycznym układem, wielkością swoją miał odpowiadać szerokości korpusu dorosłego człowieka. Pierwsze wzmianki o celu Beursault sięgają początku XVI wieku. Była to już wówczas forma wielce popularna forma ćwiczeń dla łuczników frankońskich. Niektóre źródła podają za początek tego typu celu i sposobie strzelania rok 1320, kiedy to król Ludwik IX nakazał w miejsce niehonorowych gier hazardowych zacząć praktykować rozgrywki łucznicze.

FRANCJA

Zwycięzcą zostaje łucznik z najwyższym dorobkiem punktowym. Jeżeli dojdzie do sytuacji, w której wyniki końcowe będą takie same, to większa ilość punktów trafień w pole centralne decyduje o wygranej. Gdy są one takie same, wówczas robi się dogrywkę z jednego (1) strzelania.

BUTAN WSPÓŁCZESNY

Tradycyjny cel łuczniczy Butanu przeznaczony do strzelania na dużych odległościach (145 metrów) jest wykonany z drewnianej deski pomalowanej na biało z centralnie umiejscowionym polem centralnym (lub polami). Trafienie centralnego pola („karey”) liczone jest jako 3 pkt, w pozostałą część celu (zwane „gorthibu-karey”) jako 2 pkt, zaś strzały wbite w odległości zawierające się w promieniu wyznaczonym przez wskaźnik (najczęściej strzałę) są liczone jako 1 pkt.

BUTAN HISTORYCZNY

Cel łuczniczy z często spotykanym trójpolowym układem, charakteryzujący się specjalnie powiększoną strefą centralną aby faworyzować łuczników szybkostrzelnych i składających się do strzały (czyli strzelających instynktownie) poprzez zwiększenie szansy uzyskania maksymalnego wyniku nawet przy większym rozrzucie trafień.

POLSKA

Tradycyjny cel łuczniczy Singapuru (w oryg. Singapura tradisional sasaran) wiąże się z XIII-wieczną legendą o królu Sang Nili Utamie, który ujrzał lwa na jej brzegach i nazwał wyspę Singapura (w sanskrycie „Miasto Lwa”).

SINGAPUR

Tradycyjny cel łuczniczy Turcji znany pod nazwą „puta”, z nietypowym rozdziałem dwóch stref trafień, o charakterystycznym kształcie gruszki, przeznaczony do trenowania strzelania na średnich (165 metrów) i długich (265 metrów) dystansach.

TURCJA

Cele łucznicze z całego świata

e-mail: pslt@wp.pl

Dane Stowarzyszenia

Polskie Stowarzyszenie
Łucznictwa Tradycyjnego

ul Baśniowa 19 • 05-850 Ożarów Mazowiecki

NIP: 521-361-24-22

Pekao S.A. nr konta: 35124034191111001041776705

Polskie Stowarzyszenie Łucznictwa Tradycyjnego powstało 11 maja 2011 roku z inicjatywy grupy zapalonych łuczników, których przekonał do wspólnego działania Piotr Gonet, po powrocie z długiej podróży poślubnej z Anią Szadkowską po więcej

W kilku słowach o tym co robimy

© Copyright 2019. Piksel - pracownia reklamy. All rights reserved.

Media Społecznościowe